Signals - After Victory

Partijdige documentaire over het Chinese verzet tegen Japan. Een klassieker uit de wereldcinema.

Taferelen uit de strijd van de FLN voor de onafhankelijkheid van Algerije. Filmen als daad van solidariteit met de internationale anti-imperialistische strijd. Voorbeeldig.

Voorjaar 1961: een stel dienstplichtigen uit Bretagne, allemaal pacifisten, worden omgevormd tot soldaten - op één na. Een op onderzoek gebaseerd experiment in inlevingsvermogen, een studie in ontmenselijking, een vergeten mijlpaal van de alternatieve cinema.

Taferelen uit het dagelijks leven van een Bad Blue Boy, tevens veteraan. We zien nooit zijn gezicht, waardoor hij iets spookachtigs krijgt.

Een voorbeeldig stuk propaganda, bedoeld om de Amerikaanse soldaten ‘voor te lichten’ over zowel de beschaving die ze gingen verdedigen als over de vijand die daarvoor moest worden verslagen.

Een soms bijna abstracte gevechtsfilm van een meer bespiegelende aard over het dagelijkse leven in de vooruitgeschoven legerpost Beaufort tegen het eind van de Eerste Libanese Oorlog. De daar gelegerde soldaten bereiden zich voor op de terugtrekking, terwijl de oorlog doorgaat.

Indrukwekkende kroniek in fraai zwart-wit van de gruwelen die de Japanners in 1937 aanrichtten na de verovering van de toenmalige Chinese hoofdstad Nanjing. Regisseur Lu Chuan toont niet alleen de willekeur van executies en verkrachtingen, maar ook de verbijstering van een goedwillende Japanse soldaat.

Nanjing, 1937: beelden uit een ziekenhuis van gewonden en stervenden. Een van de belangrijkste films van de twintigste eeuw, en een zeer aangrijpende ervaring.

Zeven voormalige leden van een legereenheid komen samen op een afgelegen parkeerterrein om de oefening voor het binnenvallen van een gebouwencomplex na te doen. Voorfilm bij Resisim.

Andy is teruggekeerd uit Vietnam, iets waarop z’n ouders altijd hebben gerekend - en die brief van het ministerie dat hij dood was, was gewoon een enorme blunder. Of toch niet? Andy is wel erg veranderd... Zombie-veteranenhorror: een krachtig politiek statement, verpakt als genrefilm.

800 soldaten van het 88e Regiment tegen wat aanvoelt als het voltallige Japanse Keizerlijke Leger. Een schitterend, visueel verrassend juweeltje.

Deze eerste wat groter opgezette film over de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog sinds de jaren zeventig doorbreekt een aantal taboes over het optreden van het Franse leger. Een prima prestatie met een 'poten-in-de-modder uitstraling' die niet zo goed viel in Frankrijk.

In de zomer van 1938 sloot Kamei Fumio zich aan bij een infanterieregiment en volgde dat zo'n vier maanden lang door China. Hij filmde het marcheren, het vechten, het wachten en het sterven, kortom hun hele lijden.

Om zo goed mogelijk een slachtoffer van marteling te kunnen spelen in een film over de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog begint een actrice zichzelf stelselmatig te mishandelen. Een van de meest aangrijpende films uit de jaren zeventig, die destijds de reputatie had domweg té zwaar te zijn. Een moreel en emotioneel complex meesterwerk.

Knappe en ingenieuze film die de stijl van de vroege Filippijnse cinema imiteert: in de studio gedraaid met geschilderde decors als achtergrond, in zwart-wit en lekker melodramatisch. Uitstekend geschikt voor het verhaal van de Amerikaanse bezetting van de Filippijnen, begin twintigste eeuw.

Veertien veteranen van het Japanse Keizerlijke Leger praten over hun ervaringen in China, merendeels dus over de misdaden en gruwelen die ze hebben begaan of waaraan ze op zijn minst medeplichtig waren. Een confrontatie met het beest in onszelf.

Op een warme zomerse dag laten Atia en Rose zich adopteren door zonnebaders en vragen hun waarom ze oorlog moeten voeren. Hilarisch en verontrustend. Voorfilm bij The Vulture.

Samuel Maoz keert met het autobiografische Lebanon (Gouden Leeuw Venetië) terug naar de Israëlische invasie van Libanon. Een zuiveringsactie in een stadje loopt uit op een chaotische nachtmerrie. Een claustrofobische tour de force - de hele film speelt zich af in het binnenste van een tank.

Een oude man is getuige van huiselijk geweld en besluit om zijn ervaring als partizaan weer in praktijk te brengen. Das ist Valter.

Een experimentele benadering van de weinig bekende Filippijns-Amerikaanse Oorlog, een mengvorm van documentaire en fictie, een verweving van verhalen waarin gestileerde historische reconstructies, interviewpogingen met onwetende Amerikaanse burgers van nu, mondelinge overlevering en animatie allemaal aan bod komen.

Japanse soldaten nemen een Chinees dorp in: baby’s worden aan de bajonet geregen, ouderen worden gekruisigd. Een klassiek staaltje anti-Japanse propaganda.

Een man loopt in een toestand van shock door een inferno van vlammen. Eenmaal weer thuis begint hij aan groepstherapie in een militair revalidatiecentrum. Daar ontmoet hij allerlei medesoldaten die net als hij iets van hun overtuigingen of gemoedsrust op het slagveld hebben achtergelaten. Een tamelijk onbekend juweeltje.

Drie oorlogsveteranen in hun auto, alleen met de filmcrew, rijdend en pratend. Drie kanten van het conflict, drie totaal verschillende ervaringen.

Bewerking van het gedicht Mi ultimo adiós (Mijn laatste afscheid) van José Rizal (1896): ‘Op het slagveld, in strijdens klank / gaven anderen ook hun leven, zonder twijfel of voorbehoud.’

Een onderzoek naar de ecologische ramp die is veroorzaakt door een Amerikaanse militaire bases op de Filippijnen, naar de slachtoffers en hun wereld. Een bescheiden daad van solidariteit, een uitdagend in memoriam, een oproep tot opstand en verzet: een filmisch prozagedicht.

Als Boaz terugkeert van de Jom Kippoeroorlog laat hij twee vrienden achter op het slagveld. Om de pijn van de nabestaanden te verzachten, verzint hij verhalen over hun heldendaden en schrijft namens hen gedichten. Een bijtende satire op heldenverering die destijds tot een klein schandaal leidde en nu nog even relevant is als toen.

Geestverschijningen van een ‘incident’ tijdens de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog bezoeken een Finse dichteres. Tot nadenken stemmend en zeer de moeite waard.

De Yasukuni-tempel in Tokio is gesticht als een plek waar de oorlogsdoden worden vereerd. De namen van zo'n twee miljoen mensen zijn er opgetekend, inclusief die van ruim duizend veroordeelde en ook wel terechtgestelde oorlogsmisdadigers.