De film is gebaseerd op het leven van de manga-striptekenaar Abe Shinichi en vooral zijn legendarische album Miyoko Asagaya Kibun (tevens de Japanse titel van de film). Miyoko was de vriendin, vrouw en niet in de laatste plaats muze van de manga-kunstenaar. Asagaya is de wijk van Tokio waar ze toen woonden. De wijk had een zekere artistieke reputatie, omdat er veel schrijvers verbleven. De titel staat voor het gevoel om met Miyoko in Asagaya te wonen. Het manga-verhaal was sterk autobiografisch en daarmee een logische basis voor deze bijzonder biopic. Het levensverhaal begint in de jaren zeventig. De jonge kunstenaar heeft totaal geen succes en klampt zich op een obsessieve manier vast aan zijn vriendin en model. Als model is Miyoko niet anders dan als een lustobject te beschrijven. De film gaat libertijns om met haar vele naakt poseren. Zo libertijns dat de film ook op de websites voor pink pictures (typische Japanse verhalende softporno) is te vinden. Behalve aan een inventieve en overdadige art-direction (waarin manga-wanen en werkelijkheid worden vermengd) dankt de film zijn kracht aan de acteurs die Abe Shinichi (Mizuhashi Kenji) en Miyoko (Machida Marie) gestalte geven. Veeleisende rollen, want de kunstenaar verkeert soms in een roes van waanzin en alcohol en zijn muze moest alles blootgeven. Helemaal aan het einde van de film, tijdens de aftiteling, komt de echte Abe nog even in beeld.