Wat hebben we nodig in de laatste momenten van ons leven? Om antwoord te krijgen op deze vraag, besluit de jonge biologe Simone zich na de plotselinge dood van haar grootmoeder aan te melden als vrijwilliger in een palliatieve zorginstelling in in winters Montreal. Haar vriend Boris ziet dat de bijna obsessieve overgave waarmee zij zich op haar nieuwe werk stort, niet alleen liefdevol altruïsme is, maar dat zij zich ook verstopt achter de intensieve relaties met stervenden. De documentaire achtergrond van de Canadese kunstenaar/cameravrouw Sophie Deraspe schemert door in haar verrassende tweede speelfilm, waarvoor ze ook het scenario schreef. Op ingetogen wijze onderzoekt ze de vreemde intimiteit tussen verzorger en stervende, die in de korte tijd dat ze elkaar kennen tot de kern komen, met een goed gesprek of een zachte aanraking tot gevolg.
Zonder zwaarmoedig te worden en zonder een spoortje vals sentiment werpt Les signes vitaux vragen op over de dingen die ertoe doen in het leven, en stelt gevoelige kwesties aan de orde als onze relatie met het (aftakelende) lichaam, het eindigen van ondraaglijk lijden en het gevoel van macht dat de verzorger onbewust kan overvallen. Minimalistische muziek begeleidt de innerlijke zoektocht van Simone, knap en beheerst gespeeld door de niet-professionele actrice Marie-Helène Bellavance, een ware ontdekking.