Gloria mundi

Om zo goed mogelijk een slachtoffer van marteling te kunnen spelen in een film over de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog begint Galai zichzelf stelselmatig te mishandelen. Ze drukt brandende sigaretten op haar borsten, onderwerpt zichzelf aan elektrische schokken - ze doet zichzelf lichamelijk en geestelijk alles aan wat mensen destijds is aangedaan. Maar is de oorlog wel echt voorbij? En welke legers van de nacht marcheren door de straten van Parijs?
Dit is een van de meest aangrijpende films uit de jaren zeventig, die destijds slechts door enkelen is gezien: de film had de reputatie domweg te zwaar te zijn. In 2004 heeft Nikos Papatakis delen van de film opnieuw gemonteerd, enkele nieuwe scènes gedraaid en spookachtige digitale effecten toegevoegd, daarmee nog meer lagen toevoegend aan een toch al complex en moeizaam cinematografisch werk. Een uniek werk.