Balas e pistolas

Francisco Cafua is duidelijk een satiricus. Hij maakte eerder slapstickachtige muziekvideo’s. Deze film is een parodie op een specifiek genre: dat van de Angolese sloppenwijk-gangsterfilm. Het is een genre waarmee niet iedereen vertrouwd zal zijn, maar wie weet roept de Braziliaanse cultfilm Cidade de Deus (City of God, Fernando Meirelles en Kátia Lund, 2002) wel herinneringen op. Die film maakte in Angola grote indruk en kende veel navolging, waarschijnlijk vanwege de vergelijkbare omstandigheden - al zijn de sloppenwijken van Luanda nog treuriger dan die van São Paulo - en de gemeenschappelijke Portugese taal.
Cafua neemt de voorspelbaarheid van het genre (drugs, prostitutie en met pistolen uitgevochten buurtruzies) vrolijk op de hak. Om de kleinste conflicten worden pistolen getrokken en afgevuurd. Een voorbeeld: een vader en twee zoontjes zitten aan de eettafel. De vader gaat eindeloos lang voor in het gebed. Als hij opkijkt, ontdekt hij dat de jongetjes hun bord al leeg hebben. Met het pistool in de hand dwingt hij ze hun eten weer uit te braken. Als dat niet naar wens gaat, schiet hij - en zo wordt in de film laconiek om van alles en niks geschoten.
Nee, geen subtiele humor, maar de toon en de timing van Balas e pistolas maken de film geestig en effectief. En hij geeft door de situatie toch ook een realistisch beeld van de grimmigste wijken van Luanda.