Una semana solos

Overal ter wereld, maar vooral in arme landen, verschansen de rijken zich in 'gated communities' achter de hoge hekken en slagbomen van privébeveiligingsdiensten. Vorig jaar gebruikte de Mexicaanse regisseur Rodriga Pla dat gegeven voor de dramatische thriller La zona. Van een heel andere orde is de tweede film van Celina Murga, die eerder Ana y los otros (2004) maakte.
Una semana solos ('een week alleen') speelt zich bijna volledig af in zo'n afgesloten compound in de buitenwijken van Buenos Aires. Het aangeharkte groen van de gazons roept Amerikaanse melodrama's in herinnering. Met een observerende, afstandelijke blik schetst Murga de avonturen van een aantal rijke, jonge kinderen en tieners terwijl hun ouders een week van huis zijn. De enige toezichthouders zijn een kokkin en de surveillerende bewakers. De kinderen lijken niet onder de indruk van hun situatie en vermaken zich met spelen, rondhangen en het inbreken in huizen waar de eigenaars weg zijn.
Una semana solos is, hoe gestileerd ook, in veel opzichten bijna documentair van aard. Niet alleen aan de locaties is weinig artdirection te pas gekomen, ook de kinderen zijn authentieke compoundbewoners. De afwezigheid van grote conflicten verleent de film paradoxaal genoeg een onderhuidse suspense. Wanneer het broertje van de huishoudster op bezoek is, komen de klassenverschillen boven. (GT)