The Shout

Het idee om dit korte verhaal van Robert Graves te verfilmen, kwam van producer Jeremy Thomas. Voor het witte doek voegde Skolimowski aan de oorspronkelijke vertelling een aantal extra personages en verhaallijnen toe, met behoud van het subjectieve perspectief van de verteller. De film begint met een vrouw die een aantal lijken in een krankzinnigengesticht onderzoekt. Dan verplaatst de actie zich naar een dorpje in Devon, een paar jaar eerder. Een kinderloos echtpaar, de componist Anthony Fielding en zijn vrouw Rachel, krijgt bezoek van een reiziger die Crossley heet. Deze man, die jarenlang tussen Australische aboriginals schijnt te hebben gewoond en daar een dodelijke schreeuw heeft geleerd, veroorzaakt een diepe crisis bij het stel, die hun rationaliteit en zelfs hun verstand op de proef stelt.
The Shout is een duidelijk product van de Britse cinema van de late jaren zeventig. Hij is uit ongeveer dezelfde tijd als The Man who Fell to Earth (1976) van Nicholas Roeg en Exorcist II: The Heretic (197) van John Boorman. Al deze films gaan over ‘vreemdelingen’, mensen die van ver komen en het leven van gewone burgers overhoop gooien, en ontwikkelen zich niet-lineair. Een ander typisch kenmerk is het gebruik van elektronisch geluid, dat bijzonder geschikt is om de strijd tussen twee verschillende soorten muziek weer te geven. Centraal daarin staat een schreeuw die door Crossley vanaf een duintop wordt geuit. Hiervoor heeft Skolimowski wel een stem gebruikt, maar deze heeft hij helemaal bewerkt met geavanceerde apparatuur. (EMK)