Purgatorio

Het is niet zijn eerste of enige korte film, maar een korte film van de meester van de extreem lange film is iets uitzonderlijks. Het tempo blijft traag, maar toch culmineert de zwijgende zwart-witfilm onverbiddelijk in een climax. Een man en een vrouw volgen een rivier. Ieder apart. De leden van de Aetastam dansen in een eeuwige cirkel om twee bewegingloze mannen. In een bos worden menselijke beenderen gevonden. Zoals zo vaak bij Diaz is de poëzie hier politiek.