Paper Soldier

Voor de Sovjetintelligentsia van de jaren zestig was het liedje Paper Soldier van Boelat Okoedzjava een soort volkslied waarin de waarden van persoonlijke verantwoordelijkheid en vrijheid van keuze werden verkondigd. Het was een tijd van grote verwachtingen, het begin van de liberalisering onder Chroesjtsjov en het hoogtepunt van het communistische Utopia, aangewakkerd door de eerste geslaagde ruimtevluchten.
Het verhaal speelt zich af in de vroege jaren zestig, als een gevoelige arts (Merab Ninidze) het eerste team Sovjetkosmonauten begeleidt. De film is een gewaagde artistieke poging van de erfgenaam van de Germandynastie, Alexey junior. Hoewel stevig geworteld in het klassieke oeuvre van zijn beroemde vader en vol met stevige verwijzingen naar de Sovjetcinema uit die tijd, is dit geen ‘retrofilm’. In German juniors eigen woorden: ‘Ik heb een essay gemaakt over mijn indrukken van die tijd, de tijd waarin mijn ouders jong waren.’ Met zijn cinematografisch ‘zoeken naar de verloren tijd’ bouwt de regisseur een complex doolhof van psychologische profielen en schept hij een collage van culturele verwijzingen.
Dankzij de nauwgezette regie, het voortreffelijke acteerwerk en het briljante camerawerk vierde Paper Soldier triomfen in Venetië en oogstte de film ook veel lof van recensenten aan het thuisfront. De film kwam mede tot stand met steun van het IFFR Hubert Bals Filmfonds. (MB)