My Magic

Alles is echt in deze film. Ook de magie. Of juist de magie. De centrale figuur is uiteraard de magiër. Het is Bosco Francis, die ook in het echt Bosco Francis is en ook in het echt een echte magiër is. Zo zijn alle personages echt in deze film. De zoon van de magiër is een zoon en geen kindster en wat de gangsters in het echt zijn, moeten we misschien maar niet vragen. Vooral de trucs van de goochelaar zijn verbluffend en soms ook pijnlijk om te zien. De meestermagiër is een Tamil en de verhalen over degenslikken en spijkerbedden zijn ook al echt, naar nu blijkt.
Maar dan is er toch het verhaal, waarvan we aannemen dat het fictie is. Een waar melodrama zelfs. We treffen de magiër aan het eind van zijn Latijn. Zijn vrouw is bij hem weggelopen en hij moet alleen voor zijn tienjarige zoontje zorgen, maar feitelijk zorgt de jongen voor hem, want de vader heeft zich door verdriet overgegeven aan koning alcohol. Uiteindelijk belandt hij letterlijk in de goot, maar dan besluit hij zijn leven weer in eigen hand te nemen. Hij biedt alleen de foute bazen zijn kunsten aan en na een kortstondige opleving gaat het met hem van kwaad tot erger.
Niet iedereen wist de combinatie van authenticiteit en pure magie te waarderen, wat jammer is, want de film put overtuigend uit de oerbron van de cinema. (GjZ)