Louise-Michel

Louise-Michel is de derde speelfilm van Gustave Kervern en Benoît Delépine. Ze deden vijftien jaar ervaring op bij de Franse televisie met muziek-, comedy- en satirische programma's, waarvan Groland nog steeds loopt. Hun debuut Aaltra (2004) was een roadmovie over twee gehandicapten die het begrip gehandicapte een slechte naam gaven. Onbeschaamd en politiek incorrect zijn ook twee termen die van toepassing zijn op deze film. Een crematoriummedewerker die de nabestaanden om een vuurtje vraagt om de oven aan te steken. Een vrouw die duiven vangt op haar balkon en opeet: de satirische achtergrond van de twee makers zorgt voor een onverwachte draai aan het bizarre verhaal waarin zelfs een vleugje maatschappijkritiek zit.
Louise, een grofgebouwde analfabete met een strafblad, werkt in een textielfabriek. Ze krijgt na afloop van een bedrijfsfeest van haar baas een nieuw werkschort met daarop de naam Jean-Pierre. De volgende ochtend blijkt het bedrijf vertrokken naar een lagelonenland, de vakbond betaalt een schamele oprotpremie. Als Louise voorstelt alles bij elkaar te leggen en daarmee een huurmoordenaar in te huren om de baas om te leggen, reageren haar collega's enthousiast. De ingehuurde Michel blijkt er onorthodoxe methodes op na te houden. Voor de opdracht is uitgevoerd, heeft er een reeks krankzinnige gebeurtenissen plaatsgevonden. Waarna duidelijk wordt waarom er Jean-Pierre op dat werkschort stond.