Hashi

Hashi oogt als een Japanse film, maar is het strikt genomen niet. Sherman Ong is een Maleisische filmmaker die in Singapore woont en werkt. Ong maakte de film tijdens een kunstresidentschap in het Museum voor Aziatische Kunst in Fukuoka. Zijn Japans is beperkt, zodat hij een werkwijze moest ontwikkelen om met zijn acteurs, en in deze film vooral actrices, te kunnen communiceren. De financiële en technische middelen waren ook beperkt. En hij kon niet werken met professionele acteurs. Hij vond het echter een uitdaging om met al deze beperkingen toch iets bijzonders te maken.
In de film worden drie verhalen verteld over drie vrouwen die drie verschillende generaties vertegenwoordigen. De verhalen zijn verweven en Ong was duidelijk niet bang voor het creëren van verwarring bij de toeschouwer. De jongste vrouw (Momo) is een 'bento'-(lunchtrommel)bezorgster die haar dromen aan de oudere vrouwen vertelt. De verhalen worden nog complexer doordat de vrouwenrollen door verschillende actrices worden gespeeld. Tegenover die dramatische complexiteit plaatst Ong een zeer minimale beeldvoering.
'Hashi' was volgens de filmmaker een van de eerste woorden die hij in Japan leerde. Afhankelijk van de kanji (karakters) waarmee je het schrijft, betekent het brug, eetstokjes of de rand van iets. De titel van de film heeft dus al die betekenissen tegelijkertijd. (GjZ)