Better Things

Na twee gelauwerde korte films debuteert Duane Hopkins (1973, Engeland) als speelfilmregisseur met Better Things (eerder een CineMart-project in Rotterdam), waarmee hij aansluit bij een lange Britse traditie van filmisch sociaalrealisme. Tegelijkertijd geeft hij er een geheel eigen draai aan.
Hopkins toont drie relaties van onopvallende geliefden, die zich allen in een crisis bevinden. Er is het schoolmeisje dat wordt lastiggevallen door haar jaloerse ex-vriendje. Er is het oudere echtpaar dat, nog steeds getourmenteerd door een onbespreekbare gebeurtenis uit het verleden, in een permanente staat van Koude Oorlog met elkaar leeft. En er zijn de twee jonge geliefden die ten onder dreigen te gaan aan hun onvermogen de verleidingen van harddrugs te weerstaan.
Hopkins vermijdt melodramatisch of politiek geladen klassenbewustzijn. Hij vertelt geen verhaal van A tot Z, maar zoomt in op de momenten die doorslaggevend zijn in het leven. Met vasthoudende precisie zoekt hij bij elk van zijn karakters naar de emotionele prijs die wordt betaald voor daden waarvan men in eerste instantie de impact niet heeft ingeschat. De observaties zoeken niet naar een klassieke climax, maar zijn eerder een onbevooroordeelde 'close study' van wederzijdse afhankelijkheid en het gebrek aan een individuele koers. En is het vergezocht om de heroïneroes van sommige van de protagonisten te vergelijken met de lome, subtiele, warm gefotografeerde stijl van de film? (EH)