Johann Lurf steekt tot twaalf keer toe ’s nachts vuurwerk af op straat: vrolijke beelden zonder woorden; een filmische schets zonder begin of eind, volledig overgelaten aan het tijdsverloop met zijn angsten, geluksmomenten en uitbarstingen - tot de film op een dag op een vlooienmarkt terechtkomt en ontdekt wordt als anoniem beeldmateriaal van een explosieve tijd.