Years When I Was a Child Outside

Deze poëtische, complexe, maar ook zeer gevoelige en persoonlijke film is zowel dagboek en essay als proeve van bekwaamheid. Een zoektocht naar een vorm om het eigen verleden niet alleen te vertellen, maar ook zin te geven. Een experiment in de ware zin van het woord.
De film gaat vooral over de relatie van de filmmaker met zijn vader. Die vader, Rodolfo Torres, was een succesvolle auteur en verkoper van zelfhulpboeken, wiens boekenrijk op een gegeven moment instort. Na deze ramp voor de familie komt ook aan het licht dat de vader er buiten zijn gezin nog een complete familie met vrouw en kinderen op na houdt. Dat is voor de zoon het moment om het huis te ontvluchten.
De filmmaker zelf ziet de film als een meditatie, een reisverslag van een zoektocht waarmee hij probeert orde te scheppen in de chaos. De reis begint dan ook tegen de achtergrond van de ravage die een supertyfoon in Manilla heeft aangericht.
De film bestaat uit een collage van divers materiaal, die door de persoonlijke toon bij elkaar wordt gehouden, en onderscheidt zich van alle andere films waarin filmmakers terugblikken op hun eigen jeugd, door zijn beschouwende benadering. De maker analyseert zijn verhaal en zijn manier van vertellen als het ware vanaf een afstand. En dat levert een opmerkelijk paradoxale film op, die zeer persoonlijk, maar tegelijkertijd ook zeer analytisch is. (GjZ)