Het proces van Neurenberg werd in 1949 te snel afgesloten. In naoorlogs Duitsland was zwijgen een manier om in het reine te komen met het verleden. Veel mensen gingen een comfortabel leven leiden met een nieuw stel algemeen geaccepteerde leugens. In 1951 werd deze politiek-courante toon doorbroken door één man, Peter Lorre, die de situatie analyseerde in Der Verlorene. De film behandelt zaken waarover niemand eigenlijk wilde praten of zelfs maar wilde nadenken, en Lorre werd al spoedig het zwijgen opgelegd. Zijn terugkeer naar Duitsland werd een mislukking, samen met de film die maar tien dagen in Duitse bioscopen draaide.
De film kan op veel niveaus bekeken worden: dialogen tussen schaduwen en mensen, schaduw en licht, mensen en achtergrond, verschijnen en verdwijnen, afhankelijkheid en medeplichtigheid, moord en zelfmoord. Lorre verwerkte zelfs zijn eigen levensverhaal als acteur in de film, evenals zijn vreselijke ervaringen als emigrant, hetgeen hij op een buitengewoon indrukwekkende manier wist samen te brengen. De film stelt vast wat later het lot van Lorre zou zijn: hij zou nooit meer een eigen pek vinden.
Niemand wilde omgaan met de waarheid, die in een zo overtuigende vorm gegoten was en daardoor des te gevaarlijker was. De dialoog drukte uit wat niemand wilde horen. Nadat Der Verlorene geflopt was, keerde Lorre teleurgesteld en verbitterd terug naar Hollywood. (Ulrike Ottinger)
- Filmmaker
- Peter Lorre
- Productieland
- Duitsland
- Jaar
- 1951
- Festivaleditie
- IFFR 2008
- Lengte
- 98'
- Medium/Formaat
- 35mm
- Taal
- Duits
- Producent
- Arnold Pressburger
- Scenario
- Peter Lorre, Axel Eggebrecht, Benno Vigny
- Camera
- Václav Vích
- Editor
- Carl Otto Bartning
- Production Design
- Franz Schroedter
- Sound Design
- Martin Müller
- Muziek
- Willy Schmidt-Gentner
- Cast
- Peter Lorre, Karl John