Cordero de Dios

Het in alle opzichten zeldzaam geacheveerde speelfilmdebuut van Lucía Cedrón speelt op het moment dat Argentinië midden in de economisch-financiële chaos van een aantal jaren geleden verkeert. Daardoorheen zien we gebeurtenissen uit 1978, het jaar van het WK Voetbal, in een land onder een militaire dictatuur.
Het zijn twee turbulente periodes in de geschiedenis van het land, die door Cedrón op een aangrijpende manier onlosmakelijk met elkaar verbonden worden. Het begint in het betrekkelijke heden met de ontvoering van de 77-jarige Arturo. Er wordt losgeld geëist bij zijn kleindochter Guillermina, die zich genoodzaakt ziet om de hulp van haar moeder Teresa in te roepen. Teresa woont al sinds het eind van de jaren zeventig in ballingschap in Frankrijk, gedwongen door politieke omstandigheden; zij moet wel naar Buenos Aires komen ...
In de hoogst onstabiele situatie in 1978 was Teresa bijna afgestudeerd arts, en woonde samen met haar man Paco en hun zesjarig dochtertje. Ze hadden banden met oppositiegroepen, en werden op een gegeven moment door de paramilitaire politie ontvoerd. Grootvader Arturo moest voor de kleine Guillermina zorgen, en probeerde met zijn goede contacten bij het leger zijn dochter en schoonzoon vrij te krijgen.
Cordero de Dios behandelt in een prachtige spiegelconstructie een voor de maakster hoogstpersoonlijk onderwerp. Haar vader, filmmaker Jorge Cedrón, stierf in de jaren zeventig onder nooit opgehelderde omstandigheden, en ze groeide met haar moeder op in Frankrijk. (GT)