Cléopatra

Cleopatra, de laatste koningin van Egypte en de grootste mythe van de oudheid. Zij vormde het middelpunt van de politieke roeping, de strategische durf en de onbeteugelde ambitie die nodig waren om de volledige macht over zowel de Griekse als de Egyptische cultuur uit te oefenen. Maar ze was ook een vrouw die met innerlijke vraagstukken worstelde.
Júlio Bressane, Film Maker in Focus in Rotterdam in 2000, heeft het aangedurfd dit historisch pregnante moment aan te pakken. Zijn Cleopatra is een zinnig en zinnelijk wezen, dat de Romeinse heersers om haar vingers windt met haar intelligente sensualiteit. De middelen die Bressane inzet om dit spel rond erotiek en macht uit te beelden zijn er vele: de prachtige, ritmisch verfijnde soundtrack van Guilherme Vaz, de bloemrijke, lyrische declamaties in de Portugese taal van alle hoofdpersonages (in het bijzonder Cleopatra, Caesar en Marcus Antonius), de sobere maar inventieve decors en kostuums, en het soms schitterende spel van met name Alessandra Negrini als Cleopatra. Sober, soms bijna toneelmatig gefotografeerd, ontspint zich het gepassioneerde drama.
Bressane zegt er zelf over: 'Lyrisch, tragisch, muzikaal, passie ondergedompeld in ratio, een intellectuele kruisbestuiving, een mengvorm van waanzin en verstandigheid, een "rêverie culturelle"... dat is Cleópatra.' (EH)