Anémic cinéma

Deze typische dadafilm van Marcel Duchamp bestaat uit een reeks visuele en verbale grapjes met onzinnige frasen, die zijn aangebracht in roterende spiralen, waardoor een haast hypnotisch effect ontstaat. Er zijn verschillende versies gemaakt: in 1920, 1923 en in 1926.
De film van Duchamp beperkt het aantal elementen van de stomme film: woorden en beelden. Hij splitst de kijkervaring in tweeën: woorden op een scherm lezen en beelden kijken, in dit geval draaiende spiralen, wier beweging het spel te zien geeft van diepte en platheid dat kenmerkend is voor de cinematografische illusie.
De film is gemaakt in de studio van Man Ray met hulp van cineast Marc Allégret. Het is een animatie van zeven minuten en negen frasen, die letter voor letter in een spiraalvorm op ronde zwarte schijven waren geplakt, die vervolgens op grammofoonplaten waren gelijmd. De langzaam roterende teksten worden afgewisseld met beelden van Disks Bearing Spirals van Duchamp, tien abstracte ontwerpen die roteren en daardoor voor- en achteruit te lijken bewegen met een erotisch ritme. Disks Bearing Spirals vormde een voorstudie voor een driedimensionale film.
De teksten, die we van buiten naar binnen lezen, behelzen complexe woordspelingen die, bij bepaalde maar altijd onzekere lezing, zouden kunnen wijzen op een serie erotische scenario's. (Met dank aan Bart Testa)