The Elephant and the Sea

Een vissersplaatsje aan de zee. Is er een ramp geweest? Of was het altijd al een rampzalige plaats waar de vissen sneller stierven dan elders? Waren de bewoners altijd al arm en zonder uitzicht? De film laat het in het midden, zoals hij veel in het midden laat. Er zijn aanzetten van verhalen die niet worden afgemaakt om andere aanzetten op te kunnen zetten. Flarden en impressies. Samen vormen ze een bijzondere sfeer, roepen ze leven op in een tropisch kustplaatsje, waar nu eens geen toeristen lijken te bestaan.
De bewoners proberen te overleven of hun verdriet bij een prostituee te vergeten. Zo is er Yun Ding, die met van alles zijn kostje bij elkaar scharrelt. Hij legt bijvoorbeeld planken met spijkers op de weg om later de banden van zijn slachtoffers te kunnen plakken. Tamelijk onschuldig, al zal hij later minder onschuldig met zijn zusje Su Ling omgaan. En er is de zwijgzame visser Ah Ngau. Hij was dagenlang op zee en toen hij terugkwam was zijn vrouw overleden. En hij werd nog zwijgzamer. Zelfs bij de prostituee zegt hij niets. Er is nog iemand die iets mist: Beat zoekt zijn olifant. Ook verdwenen door de ramp? In ieder geval is ze spoorloos, al zal ze toch een keer in de film verschijnen - als in een droom.
Alle fragmenten ademen eenzelfde sfeer, waardoor alle delen toch een geheel gaan vormen. Meer dan de som der delen zelfs. ( GjZ )