Pickled Eastman Kodak 7302

In een poging om de opgelegde grenzen van de filmcultuur te doorbreken, concentreerde Tony Conrad zich in de periode 1972-1974 op ‘duur’ als conceptueel vertrekpunt. De Yellow Movies boden een oplossing om films te maken die een leven lang zouden duren. Enkel door de arena van de industriële filmmaterialen te viseren, kan er een filmervaring gegenereerd worden die haast onmerkbaar traag zou evolueren, een ‘film’ die erg minimaal, maar toch meetbaar zou reageren op licht. De emulsie die hiervoor werd ingeschakeld was goedkope huisverf. In een andere even radicale benadering van film als duur en ‘bewaarmiddel’, presenteert Conrad ook een reeks Pickled Films, het resultaat van een performance die een wel gedoseerde mix van onbehandelde film, azijn, groenten en kruiden vergt.
Courtesy: Galerie Daniel Buchholz, Cologne, and Greene Naftali Gallery, New York