Lost in Tokyo

Een verhaal over spijt en vriendschap, een verloren toekomst en een nog te levend verleden. Drie vrienden: Takkun (Takuya Fukushima), de zanger van een weinig succesvolle band, Takachan (Takahiro Iwasaki), die een kantoorbaan heeft en Eiji (Eiji Kamikura), die binnenkort advocaat zal worden. Het is een jaar of tien na hun studietijd, de tijd waarin ze samen in een bandje zaten. Even laat de film ze nog met z’n drieën zien, maar al snel gaan we naar het moment waarop Eiji plotseling dood blijkt en Takkun en Takachan naar zijn begrafenis zijn geweest. In hun nette begrafeniskleren beginnen ze aan een in alcohol gedrenkte dwaaltocht door Tokio, om maar niet aan het verlies of de toekomst te hoeven denken. De vriendin van Takachan, Nao (Nao Saito), blijft lang in het voetspoor van de twee vrienden, maar tot haar ongenoegen hebben de mannen alleen belangstelling voor hun eigen nostalgie en weemoed.
De film is het werk van een getalenteerde en gedreven eenling. Zowel regie, camera, scenario, productie als montage werden door Ikawa Kotaro zelf gedaan. Zijn grote inspiratiebron was John Cassavetes. Ikawa zelf noemt Husbands, maar Variety-criticus Robert Koehler wees ook op de overeenkomst in sfeer met Shadows, het debuut van Cassavetes. Je kunt met slechtere films en makers vergeleken worden. Duidelijk is dat Ikawa een bijzonder sfeervol en bewonderenswaardig debuut heeft gemaakt. (GjZ)