La fine del mare

Todor, een Servische smokkelaar in Trieste, Italië, vergaart zijn dagelijkse maaltje door het verschepen van nagemaakte merksigaretten. Met zijn kleine bootje vaart hij uit om, als genoeg mist zijn illegale missie mogelijk maakt, zijn ladingen te ontvangen. Op een dag aanvaardt hij met tegenzin een veel grotere vracht. In de krat blijkt een verwonde en gedrogeerde vrouw te zitten.
Todor besluit de vracht niet af te leveren en neemt de vrouw mee naar huis. Naar zijn opdrachtgever brengt hij een kist vol stenen, en al gauw wordt voelbaar dat hij zich met deze manoeuvre in de nesten heeft gewerkt. Todor verzorgt de vrouw, die langzaam maar zeker haar angst voor hem overwint. Tegen de tijd dat hij haar een paspoort weet te bezorgen is er tussen hen stilzwijgend een onverbrekelijke band gegroeid en vraagt hij haar samen weg te gaan. Het lot beschikt anders.
La fine del mare verhaalt over mensenhandel en immigratie, over personages die zich in een onbekend niemandsland (vertaald in mistige nachten, verlaten straten en sobere kamers) nergens meer thuis voelen.
Uitzonderlijk is de sfeervolle visuele kwaliteit van de film; elk shot lijkt met de hand uitgetekend en geschilderd in zuivere grijsblauwe tinten. In het benauwde appartement van Todor zijn de bewegingen van de personages geregisseerd als in een strakke choreografie. Door het verfijnde spel en de gedoseerde cameravoering wint de film binnen deze afgebakende fysieke omstandigheden des te meer aan intimiteit. (SdH)