La antena

De langverwachte tweede speelfilm van Esteban Sapir is een indrukwekkend voorbeeld van de vitaliteit en de formele potentie van de zwijgende cinema, en tegelijk een welkom bewijs van de blijvende aantrekkingskracht ervan op hedendaagse filmmakers.
Geïnspireerd door de cinema van Murnau en Lang, van Eisenstein en Vertov, is La antena niettemin een door en door moderne film. Niet alleen in de thematiek - monopolisering, consumentisme, culturele vervlakking - is sprake van een update, ook aan de vorm, de montage en de gebruikte technieken is te zien dat La antena een film van deze tijd is. De sprookjesachtige allegorie blijft van scène tot scène verrassen met uitgebreide, kunstig gemaakte decors, prachtig gebruik van woord in beeld, en niet te vergeten uitstekend acteerwerk.
In een winterse metropool in het jaar xxx heerst de meedogenloos slechte Mr Tv. De hele stad is zonder stem, en hij is de monopolist van woord en beeld. Men kijkt tv en eet het door Mr Tv geproduceerde Tv Food. Mr Tv werkt aan een duister plan met een gevaarlijke, hypnotiserende machine, die er via de tv voor moet zorgen dat alle leven voor immer aan hem onderworpen zal zijn. Daartoe kidnapt hij de enige die nog De Stem heeft - een beeldschone zangeres. Een uitvinder is getuige van de ontvoering, en vlucht met zijn familie naar een oude zendmast in de bergen in een poging het naderend onheil af te wenden. (SdH)