Falling

Net als in haar twee eerdere speelfilms Northern Skirts en Free Radicals laat regisseur Barbara Albert in Falling een aantal met elkaar verbonden personages over de zin van het leven speculeren. Ditmaal is er geen complex plot, maar ligt een eenvoudige reünie van vijf vrouwelijke klasgenoten tijdens de begrafenis van een docent ten grondslag aan een film die vooral emotie en sfeer wil overbrengen. Albert heeft de film speciaal voor vijf actrices geschreven die van haar generatie zijn en levenservaringen met haar delen. Falling is dan ook bovenal een acteursfilm die vooral op dialoog gebaseerd is.
Als Nina, Brigitte, Carmen, Alex en Nicole elkaar na veertien jaar terugzien, vallen er veel herinneringen op te halen. Na de begrafenis brengen de vrouwen de avond met elkaar door, en op onvermijdelijke wijze krijgt het verleden zijn weerslag op het heden en de toekomst. Oude intimiteiten herleven, maar ook minder nostalgische rekeningen worden allengs vereffend.
Wat is er van hun jeugddromen terechtgekomen? Waarnaar zijn ze nu op zoek? Het verleden komt in flashbacks voorbij terwijl de klasgenoten van weleer oude evergreens ten beste geven. Uiteindelijk levert de nieuwe ontmoeting alle vrouwen nieuwe inzichten op en keren ze veranderd naar hun eigen werelden terug. (PvH)