Coeurs

Jaren na het tweeluik Smoking/No Smoking (1993) verfilmde Alain Resnais opnieuw een werk van de Britse toneelschrijver Alan Ayckbourn: Private Fears in Public Spaces . Resnais verplaatste de handeling van Londen naar Parijs - want ook daar tobben mensen met de liefde en met de zichtbare en onzichtbare scheiding die er soms tussen hen lijkt te bestaan.
Nicole is verwoed op appartementenjacht voor haar en haar verloofde Dan. Die laatste doet echter weinig anders dan werkeloos aan de bar hangen. Veel zin in solliciteren heeft hij niet. Thierry, de makelaar die Nicole een huis laat zien, krijgt avances uit onverwachte hoek: van zijn blij-gelovige collega Charlotte. Charlotte, op haar beurt, zorgt voor de oude vader van Lionel, die weer werkt in de favoriete bar van Dan. Wanneer Nicole en Dan uit elkaar gaan, plaatst Dan een contactadvertentie.
Resnais (inmiddels in de tachtig) is nog altijd een meester in het regisseren van acteurs. De hele cast is uitmuntend. Lichtvoetig en subtiel loodst Resnais ons in vele korte scènes langs de soms deprimerende situaties, waarbij hij beelden van een prachtige sneeuwbui gebruikt om de scènes van elkaar te onderscheiden. Ook in de mise-en-scène komen afscheidingen terug in de vorm van gordijnen en muurtjes, waarmee de eenzaamheid en onbereikbaarheid nog eens benadrukt worden.