Unrequited Love

Unrequited Love gaat over stalken. De film is gebaseerd op de gelijknamige roman van Greg Dart en is, aldus de makers, 'een filmessay over cinema, afwezigheid, Hitchcock en Antonioni: een verhaal over wachten, waanideeën, paniek, angst voor geweld en voor moderne technologie (e-mail, mobiele telefoons en bewakingscamera's), die niet alleen de stedelijke stalker karakteriseert, maar ook de nieuwe terrorist. Hun methodes vermenigvuldigen zichzelf: irrationeel en doelgericht. De stalker zweeft tussen normale liefde en pathologische fantasieën. Hij wil niets liever dan toenadering zoeken en afstand overbruggen. Stalken is een manifestatie van de wens tot zelfvernietiging. Stalkers zijn de fundamentalisten van de liefde.' Petits unieke, essayistische filmstijl laat zich moeilijk in een paar woorden vangen. Hij brengt discrepanties aan tussen beeld, muziek en geluid, gebruikt extreme totaalshots van onpersoonlijke bewakingscamera's tot close-ups van handelingen, maakt postmodernistisch gebruik van andermans teksten (bijvoorbeeld de Dominicaanse schrijfster Jean Rhys), waarmee hij een sfeer van vervreemding, verwarring en passie oproept in een mogelijk inhumane wereld. Chris Petit: 'Waar een film over gaat en de manier waarop ik film: dat is eigenlijk één en hetzelfde; het onderwerp bepaalt de stijl. Ik houd van films die een proces weergeven, in dit geval: de emotionele overdracht tussen de achtervolger en de achtervolgde.' (EH)