Sud Express

Zes verhalen, soepel met elkaar verbonden door de uitstekende montage en door de Sud Express, de sneltrein van Parijs naar Lissabon, vormen samen een allerminst sentimenteel maar niettemin hartverwarmend mozaïek over eenzaamheid en de zoektocht naar liefde in onze niet-zo-verenigde-staten-van-Europa, waar immigratie en het verlies van traditionele sociale structuren zorgen voor instabiliteit en onrust. Dat het de oorspronkelijke bedoeling van de makers was een documentaire over het onderwerp te maken, is in veel opzichten voelbaar. Er is gewerkt met een grotendeels niet-professionele cast, waarmee de bij dit onderwerp op de loer liggende politieke correctheid vermeden wordt. Bij het Parijse station Austerlitz pikt de verbitterde, racistische taxichauffeur Samuel een klant op. Zijn vrouw Lucia zegt dat ze een paar dagen naar een vriendin is. Ze duikt echter op in een heel andere plaats: in de buurt van een klein Portugees dorpje, waar twee oude, samenwonende broers al vijf jaar geen woord meer met elkaar wisselen. In Lissabon besluit een jonge Angolees die in nep-Rolexen handelt, naar Frankrijk te reizen, gefascineerd als hij is door het themapark Futuroscope. De Spaanse verhalen spelen zich af rond Salamanca, waar een idealistisch meisje en haar gehandicapte vriend een handtekeningenactie voeren tegen de rolstoelonvriendelijke trein, een landeigenaar met zijn terreinwagen gaat jagen en een Noord-Afrikaanse immigrant zijn Franse vriendin wil gaan bezoeken. (GT)