Passages

Een betoverend bewegend schilderij. Digitale kleurverschuivingen als een paletmes in vette verf. Voor wie de drugsroes wil ondergaan zonder chemicaliën. Het werk bestaat uit een compilatie van materiaal dat de filmmaker de laatste jaren heeft ontwikkeld en bewerkt. Het zijn de vruchten van vele experimenten binnen de beperkte visuele mogelijkheden van digitale video. Ze zijn geworteld in de experimenten en observaties van de experimentele cinema, met name in het 'psychedelische' werk uit de jaren zestig en zeventig (van Pat O'Neil, Scott Bartlet, de gebroeders Whitney, Stan Brakhage, Al Razutis, Peter Rose, Bruce Connor en Kurt Heyl, om er maar enkelen te noemen), maar tevens in het meer landschappelijke werk van Peter Hutton of Nathaniel Dorsky, terwijl die voorgangers in het eigen werk van Jost van meet af aan aanwezig waren. In Josts korte films Portrait and Repetition (1963) en in City (1964) en later ook in films als Canyon en Fall Creek en in de eerste speelfilms Speaking Directly en Angel City was die experimentele invloed eveneens te zien. Het zijn elementen die steeds in het werk van deze filmmaker, ook in zijn narratieve films, naar de oppervlakte komen. Toen Jost vanaf 1996 uitsluitend met digitale video ging werken, werden de abstracte en experimentele elementen steeds belangrijker. (GjZ)