Ontic Antics Starring Laurel and Hardy; Bye, Molly!

In 2004, toen Ken Jacobs Film Maker in Focus was, werd een live-variant gepresenteerd van Ontics Antics. De techniek van zowel de opvoering van toen als van de film nu is even vernuftig als eenvoudig. Twee projectoren vertonen parallel dezelfde film, in dit geval Berth Marks (1929) met Laurel en Hardy. De films worden vertraagd zodat ze beeld voor beeld kunnen worden geprojecteerd en hallucinerende driedimensionale flikkereffecten teweegbrengen. Jacobs over zijn helden: 'Hardy bewoog zich op het scherpst van de snede tussen zwaar aangezet en schmierend spelen. Laurel mat zich achterlijke gewoontes aan, als de wijze zot. Hun karakters dreven aan elkaar vastgeklampt in de zee, terwijl het industriële kapitalisme uiteenviel en zonk. Mooie, altijd leuke verliezers, reddingsboeien voor onze ziel.' Instructie van de meester: 'De laatste zestien minuten vereisen het gebruik van een donker (Pulfrich) filter om in 3D te kunnen zien. Plaats het filter voor één oog en houdt beide ogen open. Vervolgens voor het andere oog. Er gebeurt iets.' Deze versie verschilt van de live-versies omdat die handwerk waren, terwijl hier ieder beeld op de montagetafel werd gewogen. Voorafgaand wordt Jacobs Let There Be Whistleblowers vertoond, een visuele compositie van oude filmfragmenten van rijdende treinen en spoorwegemplacementen gemaakt op het muziekstuk Drumming van Steve Reich. Van sterk uitvergrote beelden, via realistische opnamen naar zuiver abstracte flikkerbeelden. (GjZ)