Les amants réguliers

Een sfeervol en origineel portret van een groepje jonge studenten in Parijs in de tijd dat onder de straten het strand lag. Centraal in de groep staat de dealer en opiumroker Antoine. Van hem is het huis waar de vrienden samenkomen of wonen en bij hem keren ze ritueel terug om mee te roken van zijn onuitputtelijke voorraad drugs. Antoine is echter niet de eigenlijke hoofdpersoon van de film. Die rol is voor François, gespeeld door Louis Garrel, de zoon van de regisseur. De vrienden staan, zo voelen ze dat althans, op de drempel van een nieuwe tijd en ze onderzoeken alle mogelijkheden die hun leven kan onderscheiden van het leven van hun ouders. Het experimenteren met drugs is er één van, maar daarnaast ook barricades bouwen, eerste liefdes aangaan, gedichten schrijven en zelfmoord overwegen. De film is meer gebouwd op atmosfeer dan op verhaal. De beelden zijn daarbij van een onwerkelijk soort zwart-wit. De film werd gevoed door de herinneringen van de maker aan de periode rond de fameuze, haast mythische meimaand van 1968. Autobiografisch is misschien niet het woord - wel van toepassing op de twee andere Garrel-films in dit programma - maar aan de film is te merken dat de maker zijn kennis van sfeer en omstandigheden niet uit boekjes heeft. (GjZ)