Into Great Silence

Het Grande Chartreuse-klooster in de Franse Alpen, het hoofdkwartier van de kartuizer orde, wordt beschouwd als een van de meest besloten plekken ter wereld. Buitenstaanders en toeristen worden geweerd van het terrein. De monniken, die de zwijggelofte hebben afgelegd, leven in sobere cellen waar ze alleen uitkomen om te werken en drie keer per dag te bidden. Bij hoge uitzondering kreeg Gröning, dertien jaar na zijn eerste verzoek, toestemming om te komen filmen. Alleen Gröning was welkom, een filmploeg niet. Ook kon de maker geen extra licht gebruiken. Alles bij elkaar bracht Gröning zes maanden door in het klooster, waar hij leefde met en als de monniken, in een precaire balans tussen afzondering en gemeenschapszin. De film toont het leven in het klooster, het wisselen van de seizoenen, de zich steeds herhalende rituelen, psalmen en gebeden. De leden van de zelfvoorzienende gemeenschap verbouwen hun eigen voedsel en repareren hun eigen kleding. Door de afwezigheid van dialogen wordt het geluid van een appel die geschild wordt of een brandende houtoven bijna voelbaar. De zich herhalende tussentitels benadrukken het contemplatieve leven in het klooster. Het gezang van de monniken is de enige muziek die te horen is. Er is geen commentaarstem, noch nam Gröning interviews af voor zijn film; een 164 minuten lange reis in stilte. (PvH)