Il y a, ensuite

De geluidsinstallatie Il y a, ensuite/There was Then is ontworpen op de ruimte van de galerie, op de specifieke configuratie van een open hal op de begane grond en twee symmetrische geluidsstations in de kelder. Hierdoor ontstaan de voorwaarden voor een hoogst persoonlijke en psychologische ervaring die zich afspeelt tussen werkelijkheid en fictie, luisteren en lezen, muziek en woorden. De installatie is een tweestemmig stuk. Een eerste stem, die van een kind, schetst een geluidslandschap dat samengesteld is uit kleine brokstukken van beschrijvingen, die hier en daar als het ware worden neergelegd en refereren aan het 'er was'. In de stiltes ertussen wordt de stem van een vrouw hoorbaar, die het woord 'then' herhaalt, alsof ze het geheugen van het kind wil dwingen zich ook in woorden te manifesteren. De twee verschillende stemmen zijn tegen de achtergrond van muziek gemonteerd. Ze kruisen elkaar weliswaar, maar ze ontmoeten of antwoorden elkaar niet echt, waardoor het gevoel ontstaat dat de herinneringen hun referentie hebben verloren. Vanwege deze referentie aan het geheugen, de herinnering en dromen, scheppen de geluidsstukken van Petitgand een interessant narratief spanningsveld. Georkestreerd tijdens de montage is hun dialoog al van zichzelf een meditatie op de voortgang van het geheugen. Of liever gezegd op de grenzen ervan, want Il y a, ensuite/There was Then eindigt met de woorden 'I don't remember afterwards.'