Viva Laldjérie

'Dit nummer is voor alle ongelukkige vrouwen', zo kondigt zangeres Papicha een hartverscheurend lied aan bij haar optreden in de Algerijnse nachtclub Le gorge rouge. Voordat Papicha na jarenlange afwezigheid het podium weer kan beklimmen, is er heel wat gebeurd in Viva Laldjérie. Vanwege het fundamentalistisch terrorisme in Algerije moest Papicha stoppen met haar werk als danseres. Haar man overleed (hij stierf 'van afschuw', aldus Papicha) en ze moest haar huis ontvluchten. Samen met haar 27-jarige dochter Goucem woont ze nu in een pensionnetje. Papicha leidt daar een teruggetrokken, angstig bestaan. Goucem onderhoudt haar moeder. Overdag werkt ze in een fotostudio, 's avonds leidt ze een losbandig leven. Ze heeft al drie jaar een verhouding met een getrouwde arts, die haar af en toe geld geeft voor de huur. Goucem kan haar hart luchten bij de buurvrouw, de prostituee Fifi die vanuit haar huis werkt. Als die tijd heeft tenminste, want Fifi doet goede zaken. De manier waarop de drie vrouwen balanceren tussen conformisme en individuele vrijheid is typerend voor de schizofrene samenleving waarin ze leven. Regisseur Nadir Moknèche toont op indrukwekkende wijze hoezeer de westerse en Arabische wereld met elkaar verweven zijn in Algiers, de fotogenieke 'witte stad'. In de titel komt dat ook tot uiting: Laldjérie is een samenvoeging van het Franse (l'Algérie) en het Arabische (El Djazair) woord voor Algerije. (LC)