The Soup, One Morning

Dit zeer realistische portret van de geleidelijke teloorgang van een relatie werd geschreven, geregisseerd en gespeeld door louter niet-professionals, iets dat moeilijk te geloven is bij het zien van deze aangrijpende, intieme en sterk geacteerde lowbudgetfilm. Kitigawa leidt aan paniekaanvallen en kan daardoor niet langer naar zijn werk. Hij vindt een thuiswerkbaantje via een wat onduidelijke organisatie die ook seminars organiseert. Zijn vriendin Shizu vertrouwt deze 'seminars' niet en is bang dat Kitigawa langzaam in handen van een sekte valt. Daar wil Kitigawa echter niets van horen. De spanningen tussen Shizu en Kitigawa stijgen wanneer er plotseling veel geld van de gezamenlijke bankrekening is verdwenen, en ook Shizu haar baan dreigt te verliezen. Ze probeert wat ze kan om door te dringen tot de zwijgzame Kitigawa, maar lijkt hem meer en meer van zich te vervreemden door haar bemoeienissen. De film speelt zich bijna geheel af in het kleine appartement van het stel. Slechts nu en dan zijn er beelden van een verloren Kitigawa in de stad. De stilstaande, afstandelijke (video)camera filmt het dagelijks leven van de twee, waarbij de emoties op hun gezichten nauwelijks zichtbaar zijn. Ook dialogen zijn spaarzaam. De routine waar Shizu koste wat kost aan vast probeert te houden, zoals het dagelijks klaarmaken van een traditioneel Japans ontbijt, wordt daardoor des te betekenisvoller en schrijnender. (SdH)