The Mad Fox

Dit is de film van Uchida die je gezien moet hebben. Zijn reputatie als realistisch of naturalistisch regisseur wordt danig onderuitgehaald in deze supergestileerde en zeer innemende fabel, waar je mond van openvalt. Een van de betekenissen voor de Japanse tekens voor 'Tomu' is 'dromen uitspuwen'. Dit is zeer zeker van toepassing op The Mad Fox, een onophoudelijke uitbarsting van visuele en narratieve fantasie. Het is een krankzinnig verhaal over een ziener aan het hof die doordraait door een moord en uiteindelijk trouwt met het evenbeeld van zijn vermoorde geliefde, een vos in menselijke gedaante. De film bevat animatie, kabuki en butoh, kleurexperimenten, instortende decors, draaiende toneelvloeren en tekstrollen. En wat te denken van antropomorfisme, klassenstrijd, eeneiige tweelingen, een babypop die klagelijk bliept en zelfs speelse verwijzingen naar seks met beesten. De politieke lading van de fabel ligt er dik bovenop, wat te verwachten is van Uchida. Tegelijkertijd wordt die haast ondergesneeuwd door alle uitbundige trucs, die Kinoshita's The Ballad of Narayama en Ichikawa's An Actor's Revenge (van een jaar later) doen verbleken. Het cinemascopebeeld is afwisselend gedrenkt in bloedrood en intens geel, dan weer zien we een close-up van de vossenbruid die wild aan de wond van haar echtgenoot likt. In de chaotische wereld van The Mad Fox kun je alleen maar beamen wat een van de personages uitroept: 'Ik ben van pure gekte helemaal in de war.' (JQ)