Temporada de patos

De veertienjarige Flama (Miranda) en Moko (Cataño) zijn helemaal klaar voor een lange, moederloze zondag. Buiten, in hun voorstad van Mexico City, is er geen klap te beleven, maar gelukkig hebben ze hun videospelletjes, pornoblaadjes én de pizza die onderweg is. Het loopt allemaal wat anders als buurmeisje Rita (Perea) aanklopt om de oven te gebruiken en de stroom uitvalt. Pizzakoerier Ulises (Arreola) is elf seconden te laat, maar weigert te vertrekken voordat hij zijn geld krijgt. Eimbcke's speelfilmdebuut is een kleine, frisse komedie over grote thema's als vriendschap en het leven. Achter doodnormale objecten als een fotoalbum, een mislukte cake en een afzichtelijk eendentafereeltje gaan de werkelijke thema's van het verhaal schuil: scheidende ouders, ontluikende seksualiteit, eenzaamheid, de economische malaise en gefrustreerde verwachtingen. Wanneer de personages zich eenmaal hebben blootgegeven, trekt de regisseur de film op speelse wijze uit zijn kader. Als low-budgetkomedie in zwart-wit over jongeren in een Latijns-Amerikaanse voorstad, doet Temporada de patos denken aan het Uruguayaanse speelfilmdebuut 25 Watts. Een geslaagde combinatie van gestileerd Kammerspiel met elementen uit de nieuwe Argentijnse cinema, die de grote prijswinnaar van het filmfestival van Guadalajara was. Opvallend zijn de spaarzame, sterke dialogen en het gelaagde acteerwerk - zeker van Miranda, Cataño en Perea, voor wie het hun eerste acteerervaring was. (SdH)