Nemmeno il destino

Alessandro en Ferdi zijn vrienden van de middelbare school en wonen in een vervallen industriestad. Beiden zijn ze op zoek naar hun eigen plek in de wereld, naar een oase in het achtergelaten vuilnis van de verlaten fabrieken. Ook hun gezinssituatie is niet bepaald rooskleurig. De alleenstaande moeder van Alessandro wordt ondanks haar pogingen om een normaal bestaan te leiden, steeds meer een gevangene van een pijnlijk verleden. En Ferdi woont samen met zijn vader, een ex-arbeider die ziek is geworden van zijn fabriekswerk en nu zijn dagen slijt met drank. Misschien eerder onbewust dan bewust proberen beide vrienden te ontkomen aan het onaantrekkelijke lot dat voor hen in het verschiet ligt. Maar hun pogingen daartoe lijken uit te lopen op een tragedie. Nemmeno il destino is een verhaal over de buitenwijken. De buitenwijken van de stad en van de ziel, van de fysieke en de mentale ruimte. De film is aantrekkelijk vormgegeven in fotografie, montage - waardoor de tijd soms rare sprongen maakt - en locatie, en schetst een schrijnend portret van jongeren die opgroeien in een ongemakkelijke, soms zelfs vijandige wereld. Alle acteurs, niet alleen de hoofdrolspelers, verdienen een pluim. De film portretteert op subtiele wijze een pregnante levensfase, waarin humor, passie, vriendschap en pijn hand in hand gaan. De levens van beide vrienden zijn zwaar, maar nooit zonder hoop. (EH)