In 1944 stort een jonge Engelsman met zijn vliegtuig neer in een bomenrij bij Trouville, een dorpje in de buurt van Deauville. De plaatselijke bevolking bergt zijn lichaam en begraaft hem. Ze bekostigen een schitterende grafsteen en elk jaar vindt er een herdenking voor hem plaats. De film gaat echter niet over hem, maar over wat zijn verhaal (opgetekend in haar laatste boek Écrire) betekent voor Marguerite Duras, en over de weidse herinneringen en nostalgie die het oproept. De leeftijdloze cultuurpaus Duras vertelt het verhaal aan Benoit Jacquot, haar voormalig assistent, vriend en nu documentairemaker. Het is roman, gedicht noch lied, maar een reeks gesprekken. Aan de hand van haar verhaal toont Jacquot beelden van bomen en het graf met de kerk ernaast. Zo illustreert hij Duras' verhaal niet alleen, maar gaat hij er ook mee in dialoog. Hij doet dat rustig, maar zeer beslist, en creëert zo een uniek document: exquise, pervers - op het krankzinnige af, en ontroerend direct in de manier waarop Duras' confrontatie met de sterfelijkheid in beeld wordt gebracht. (KJ)
- Filmmakers
- Benoît Jacquot, Yann Andrea
- Productieland
- Frankrijk
- Jaar
- 1993
- Festivaleditie
- IFFR 2005
- Lengte
- 36'
- Medium/Formaat
- 35mm
- Taal
- Frans
- Producent
- INA - institut nat. de l'audiovisuel
- Camera
- Caroline Champetier