La nuit de la vérité

De etnische, religieuze, staatkundige en economische conflicten in Afrika figureren met de regelmaat van de klok in de kleine krantenberichten, maar zijn zelden onderwerp van films - laat staan van Afrikaanse speelfilms. La nuit de la vérité is dus een uitzondering, en bovendien een speelfilmdebuut van een vrouwelijke regisseur. Nacro, wier korte film Bintou (gemaakt in de serie Mama Africa) al opviel, draaide haar technisch vlekkeloze debuut (met een deels Franse en deels Afrikaanse crew) niet in de stad maar in een setting die universeel Afrikaans aandoet. Het verhaal is een klassiek koningsdrama, tragisch maar toch ook altijd hoopvol als het continent zelf. In een denkbeeldig West-Afrikaans land is er na tien jaar burgeroorlog eindelijk sprake van vredesonderhandelingen tussen het regeringsleger van de Nayak, onder leiding van 'Le président' (Adama Ouédraogo), en de Bonande-rebellen geleid door Kolonel Theo (Commandant Moussa Cissé, zoals alle mannelijke acteurs in de film in het dagelijks leven militair in het leger van Burkina Faso). Maar niet iedereen is voor de vrede en de spanning is voelbaar. De zoon van de president werd ooit gruwelijk vermoord, en zijn moeder is nog altijd niet over haar verdriet heen. Ook de Shakespeariaanse dorpsgek Tomoto lijkt te allen tijde in staat om de fragiele vredespoging met geweld en ophitsing te doorbreken. Met een feestelijk diner breekt de nacht van de waarheid aan. (GT)