Following Sean

Het is vaker vertoond dat documentairemakers terugkeerden naar een eerder onderwerp, om te kijken hoe de zaken er vele jaren later voorstonden. Maar weinig filmmakers hadden zo'n mooi onderwerp als Ralph Arlyck in de korte film Sean. En zeker hadden ze niet zulk mooi oud materiaal. Arlyck maakte Sean in 1969. Het filmpje over het vierjarige jongetje Sean werd een schandaalsucces. Het vroegwijze blonde jongetje werd schokkend gevonden. Sean woonde in een commune in San Francisco en Arlyck was zijn benedenbuurman. Sean kwam regelmatig buurten en had het hoogste woord over zijn merkwaardige, door drugs gekleurde leventje. Arlyck besloot dit soort gesprekken op een dag vast te leggen en het heldere zwart-witfilmpje werd een kleine klassieker. In Following Sean laat de filmmaker het oude materiaal weer zien, en het heeft nog niets van zijn wonderlijke kracht verloren. De regisseur vroeg zich af hoe het Sean na vijfendertig jaar zou vergaan en spoorde hem - niet zonder moeite - op. Seans grootvader was een overtuigde communist; jaren later is hij nog steeds een overtuigde hippie, die zijn eigen onbespoten grond bewerkt. Hippiekind Sean blijkt echter voor huisje-boompje-beestje te hebben gekozen. En hij heeft er geen spijt van, al heeft hij niet erg veel vertrouwen meer in de wereld. Parallel aan het leven van Sean vertelt de filmmaker zijn autobiografische verhaal - zo gaat Following Sean niet alleen over één leven, maar over een hele generatie. (GjZ)