Dit speelfilmdebuut met autobiografische trekjes van de Turkse autodidact Ahmet Uluçay is een ode aan zijn jeugdjaren in Anatolië in de jaren zestig, de hoogtijdagen van de Turkse filmindustrie. Het verhaal speelt rond twee vrienden, Recep (Ismail Hakki Taslak) and Mehmet (Kadir Kaymaz), die in een klein dorpje wonen en wier grote droom het is om filmregisseur te worden. Hun werkelijkheid is heel anders: Recep verdient wat geld met het verkopen van watermeloenen en Mehmet is in de leer bij de plaatselijke kapper, die elke gelegenheid aangrijpt om zijn leven te verzuren. Maar de materiële nood weerhoudt hen er niet van om te dromen. In hun vrije tijd verzamelen ze oude films die door de lokale bioscoop worden gedumpt en organiseren ze hun eigen 'vertoningen'. Ze gebruiken een houten doos met licht, in plaats van een projector, en de enige toeschouwer is de dorpsgek. Recep heeft nog een andere droom: hij is verliefd op de iets oudere Nihal, dochter van een mevrouw die hij meloenschijven brengt, maar deze droom lijkt nog minder bereikbaar dan die om filmmaker te worden. Hij vraagt zijn vriend Mehmet om hem te helpen. Deze hypnotiserende film zit boordevol met de kleurrijke pracht van het Turkse platteland, en is gevuld met een geur van nostalgie en liefde voor de cinema. Meer dan voldoende om hongerige ogen te plezieren, en cinefiele zielen te strelen. (LC)