Allein

Aan Maria (Lavinia Wilson in een zeer veeleisende rol) zit een steekje los. Van buitenaf is dat niet zichtbaar en aanvankelijk is het ook niet merkbaar. Ze heeft een nette baan in de bibliotheek van de universiteit en ziet er ook netjes, ja zelfs een beetje degelijk uit. Maar onder een uiterlijke ijzigheid kent Maria ontembare gevoelens. Een ontembaarheid die raakt aan de waanzin. In psychiatrische termen is zij een geval van borderline; ze is niet in staat tot het stellen van enige grens. Het nette meisje geeft zich over aan drugs, alcohol en seks. Vooral seks en dan niet van dat poezelige. Ze lijkt genegenheid te zoeken, maar haar contacten lopen steevast uit op excessen. Vluchtige one night stands volgen elkaar op, maar niets beklijft of biedt enige warmte. Alleen de oudere man Wolfgang lijkt haar te kunnen intomen, maar dat moet direct met de prijs van totale onderdanigheid worden betaald. Op een dag verschijnt de biologiestudent Jan in Maria's leven. Hij is anders. Misschien wel naïef. Hij is warm. Hij is geduldig. Hij loopt niet direct weg als Maria zich weer eens laat gaan. Daarom mag Jan niet alles weten. Daarom houdt ze haar schaduwzijde voor hem verborgen. Allein, even strak gestileerd als de manier waarop Maria haar afwijkingen verborgen houdt, kent vele momenten die ongemakkelijk of sensationeel hadden kunnen zijn, maar de debuterende regisseur koos voor de grootst mogelijke terughoudendheid. Met goed gevolg. (GjZ)