Invisible Light

Eerder werk van Gina Kim bestond onder meer uit autobiografische videofilms waarin ze haar eigen anorexia en haar moeders boulimie onderzocht. Met haar eerste, bijzonder mooi gemaakte speelfilm ontwikkelt ze zich in een nieuwe richting. Ze koppelt haar zoektocht naar identiteit aan vervreemding van het eigen lichaam dat door anorexia of zwangerschap ingrijpend verandert. Ondanks het feit dat Kim mensen en relaties in een meedogenloos fel licht plaatst, is haar gevoelige debuutfilm levendig en hoopvol. Hoewel ze elkaar niet kennen hebben de twee vrouwen Gah-In en Do-Hee twee dingen gemeen: een man en eenzaamheid. In Californië realiseert Gah-in zich ineens dat haar verhouding met de getrouwde Jun wel erg oppervlakkig is en nergens toe leidt. Ze sluit zich af van alles en iedereen; haar toestand wordt nog erger door anorexia en ze moet moeite doen niet weg te zinken in een depressie. De echtgenote van Jun, Do-hee, staat centraal in het tweede deel. Ze is zwanger van een andere man en vertrekt, met abortuspillen in haar koffer, naar Zuid Korea. Voor een bezoek aan haar demente oma vraagt ze een onbekende barman zich voor te doen als haar echtgenoot. Ondertussen moet ze snel een besluit nemen over de abortus. Maar voor het eerst sinds jaren is ze het middelpunt in haar eigen leven, en op de een of andere manier geeft dit nieuwe inspiratie in een wanhopige situatie.