Huh Huh 1976 - 78

Dietmar Brehm presenteert in deze film een verzameling oude filmexperimenten van eigen hand. Brehm bewerkt vaak ouder materiaal (van zichzelf of anderen) tot nieuwe vormen waarbij de basis onherkenbaar wordt, maar hier presenteert hij het authentieke materiaal (al werd het oorspronkelijke super8-materiaal opnieuw gefilmd op 16mm, maar dat is voor een filmer als Brehm nauwelijks een ingreep). Het lijkt of Brehm hier de conservator of archivaris van zijn eigen werk is. In die zin is deze film eigenlijk een soort retrospectief, een programma dat een genoeglijk en leerzaam inzicht geeft in de vroege Brehm (en ook in de subcultuur van de jaren zeventig). De jaartallen in de titel verwijzen naar de ontstaansperiode van de filmpjes in de film. De betekenis van Huh Huh mag een raadsel blijven. Volgens Brehm zelf wilde hij eind jaren zeventig Dreyer, Godard en Warhol imiteren. Uit die wens ontstonden zes super8-geluidsfilmkomedies die echter door een onzorgvuldige behandeling uit elkaar vielen. Huh Huh bevat fragmenten uit vijf van deze zes films. Ze zijn zonder geluid. Tijdens het filmen zal waarschijnlijk veel Lou Reed en David Bowie zijn gedraaid (het is de personages aan te zien), maar de bijzondere archivaris wilde zich niet aan een strijd om de rechten wagen. (GjZ)