Crimson Gold

In de openingsscènes van Crimson Gold zien we een overval op een juwelier in Teheran. De zaak loopt uit de hand, er lijkt geen redden meer aan. Nog voor de film goed en wel begonnen is, heeft de overvaller zijn pistool op zijn eigen slaap gericht, klaar om te schieten. Panahi snijdt vervolgens naar pizzabezorger Hussain, dik en opgezet als gevolg van een cortisonen-medicatie. Crimson Gold is zijn tragische verhaal: we zien hoe hij samen met zijn aanstaande zwager min of meer geweigerd wordt bij de chique juwelier, die op grond van hun uiterlijk besluit dat ze niet genoeg geld voor zijn handelswaar hebben. Door die vernedering wordt de serie fascinerende gebeurtenissen en kleurrijke omzwervingen in werking gezet die door Panahi meesterlijk naar een eindpunt wordt gevoerd. Zonder beschuldigend vingertje, en met soms bittere humor, is Crimson Gold een universele metafoor voor de rampzalige verhoudingen tussen arm en rijk. Moeiteloos schildert Panahi de personages met kleine, veelzeggende psychologische details; bijna onmerkbaar leiden misverstanden tot gegronde woede over vernederende ervaringen in een materialistische wereld. Panahi's held, een zwijgzame, piekerende oorlogsveteraan, is iemand die in elke willekeurige wereldstad te vinden is. Dat we zijn lot kennen, verhoogt het gevoel van wanhoop nog.