Bright Future

Wat is er allemaal voor nodig om mensen te bewegen iets aan hun toekomst te veranderen? Dat is een van de onderliggende vragen in Kurosawa Kyoshi's soms droomachtige Bright Future, waarmee hij voor het eerst de competitie van Cannes haalde. Inmiddels vermaard om zijn donkere, verontrustende griezelfilms over bizarre gebeurtenissen die zomaar het dagelijkse leven zouden kunnen binnendringen, laat hij in Bright Future de spanning nog meer onderhuids liggen dan in eerder in Rotterdam vertoonde films als Cure of Pulse. Debutant Odagiri Jo, ster Asano Tadanobu en Fuji Tatsuya, de hoofdpersoon uit Oshima's L'empire des sens, schitteren in hun ingehouden rollen -en in hun prachtige futuristische voddenkleding van Kitamura Michiko. Mamoru, een zevenentwintigjarige wasserijknecht, houdt een giftige kwal in een aquarium, met het utopische doel hem te laten muteren tot zoetwaterwezen. Zijn ogenschijnlijk nog labielere collega Yuji, die stilletjes verliefd op hem lijkt, ergert zich aan de sinistere suggesties van hun baas. Maar het is Mamoru die de moord pleegt. Na diens terdoodveroordeling neemt Yuji de zorg voor de kwal op zich en raakt bevriend met Mamoru's vader, die een winkeltje in tweedehands technospulletjes heeft. Bright Future is moeilijk te plaatsen, maar met zijn fascinerende beelden en mysterieuze metaforen is dit op DV gedraaide science-fiction melodrama een oproep tot 'kleine revoluties', en vooral: visionaire cinema.