Ballo a tre passi

Ballo a tre passi is een fraai voorbeeld van de opbloei van de onafhankelijke cinema in Italië. Jonge regisseurs houden zich weer bezig met regionale onderwerpen en locaties. Net als L'isola en Il dono, roept Ballo a tre passi heel mooi een gevoel op van een streek, waarbij al te dramatische gebeurtenissen worden vermeden. De film moet het eerder hebben van sfeertekening en een waarheid die ligt in eenvoud en toevalligheid. Ballo a tre passi speelt zich af op Sardinië en kent vier episodes, die overeenkomen met de seizoenen. Elke episode belicht een aantal typisch Sardijnse personages van allerlei leeftijden, waarbij hun lotgevallen elkaar overlappen van de ene episode op de andere. In het hoofdstuk 'lente' gaan vier kinderen stiekem op reis naar de zee, die ze nog nooit gezien hebben. In 'zomer' ontmoet een schaapherder een jonge Française die haar eigen vliegtuig bestuurt. Hij wordt verliefd en verliest zijn maagdelijkheid in een pastorale setting. In 'herfst' keert een jonge non terug naar haar geboortedorp voor een trouwerij. Temidden van al dat geluk voelt zij twijfels over haar keuze. In 'winter' speurt de oude Giorgio de stad af op zoek naar een prostituee. Hij neemt die vervolgens mee naar huis, maar sterft voordat het tot seks komt.In zijn eerste speelfilm legt Mereu de nadruk minder op de dramatische gebeurtenissen dan op wat hij 'koorvertelling' noemt, een onnadrukkelijke, poëtische manier van vertellen. Hij weet een sterke sfeer op te roepen met zijn visuele stijl en mise-en-scène, ingebed in de seizoensstructuur. De film ademt een gevoel van authentiek, lokaal realisme en slaagt erin gebeurtenissen te presenteren die poëtisch en magisch van karakter zijn. SF