Vendredi soir

Vrijdagavond. Laure is klaar met inpakken en trekt de deur van haar flat achter zich dicht. Morgenvroeg staan de verhuizers op de stoep en zal ze intrekken bij haar vriend. Vanavond gaat ze eten bij oude vrienden, maar ze is vergeten dat het verkeer in de stad een puinhoop is vanwege een staking van het openbaar vervoer. Moervast staat het. Maar Laure voelt zich prettig in haar auto, de enige plek die ze op dat moment nog voor zichzelf heeft. Het is er lekker warm en er is muziek. Om haar heen toeteren claxons en zijn de mensen gestresst. Iedereen, behalve één man, Jean (Vincent Lindon). Hij staat op straat, in de glans van een lichtreclame, kalm en zelfverzekerd. Vendredi soir is het lyrisch?visuele verslag van een one night stand, zoals beschreven door Emmanuelle Bernheim in haar gelijknamige boek. Claire Denis verfilmde de roman op ingehouden wijze, in een rustig tempo en bijna zonder dialoog. De camera voert hier het woord, in het licht van een nachtelijk Parijs. De film onthult weinig, maar gaat wel ver. De fysieke aantrekkingkracht tussen Laure en Jean is voelbaar door de cameralens heen, en wanneer Jean bij Laure in de auto stapt, voel je zijn warmte en ruik je zijn geur. Claire Denis en haar team (onder anderen vaste cameravrouw Agnès Godard en componist Dickon 'Tindersticks' Hinchliffe) leverden weer mooi werk af.