Un homme sans l'occident

Depardons nieuwste liefdesverklaring aan de Afrikaanse belevingswereld is losjes gebaseerd op de roman Sahara: Un homme sans l'occident van D.C.J. Brosset. Wat Depardon hierin vooral aantrok was dat het 'voor de verandering nu eens niet ging over de eeuwige existentiële vraag van de eerste kolonialistische gezagsdragers op jacht naar de laatste overgebleven rebellen', maar juist om het leven van een van die laatste vrije mannen van de Sahara aan het begin van de twintigste eeuw. Te vondeling gelegd en vervolgens geadopteerd door een groep jagers, groeit onze held op tot een gerespecteerde gids die uit de klauwen van de oprukkende kolonisatie probeert te blijven.In overdonderend zwart-wit toont Depardon zonder fratsen en ogenschijnlijk zonder veel ingrepen, bijna als een antropoloog, de wijze waarop mensen zo'n negentig jaar geleden in de woestijn leefden, communiceerden en overleefden. Hij vond de hoofdrolspeler op straat in Tsjaad en kreeg veel hulp van de plaatselijke bevolking om de film te maken. Onder zeer moeilijke omstandigheden werd met de kleinst denkbare crew en een oude filmcamera gedraaid, omdat de nieuwste modellen de vernietigende zandstormen niet aankunnen. De kracht van de film is de gedetailleerde aandacht voor taal, omgangsvormen en handelingen van de nomadenstammen onderling, maar bovenal de Sahara zelf.